لوپوس اریتماتوز سیستمیک؛ از انواع بیماری های خود ایمنی در دوران بارداری
گلبول‌های سفید خون در بدن با عفونت‌ها مبارزه می‌کنند. چسندرم شوگرن، این گلبول‌ها به غدد تولید‌کنندهٔ رطوبت حمله می‌کنند، مثل غده‌هایی که در چشم‌ها و دهان هستند.
این بیماری اغلب در زنان تشخیص داده میشود و می‌تواند موجب خشکی چشم و سوزش چشم‌ها، خشکی دهان، به‌سختی بلعیدن، غدد گردنی متورم و حتی خشکی واژن شود.
این بیماری همچنین می‌تواند به رگ‌های خونی، سیستم معده ـ روده‌ای، کلیه‌ها، کبد، ریه‌ها و پانکراس حمله کند.
سندرم شوگرنِ اولیه خودبه‌خود اتفاق می‌افتد و با سایر بیماری‌ها ایجاد نمی‌شود. سندرم شوگرن ثانویه در فردی ایجاد میشود که به سایر بیماری های خود ایمنی مبتلا است. این بیماری‌ها معمولا آرتریت روماتوئید یا لوپوس هستند.
بعضی از زنان باردار مبتلا به سندروم شوگرن بیشتر در معرض سقط‌جنین هستند. زنان مبتلا به سندروم شوگرن که آنتی‌بادی‌های آنتی‌رو (SS-A) یا آنتی‌لا (SS-B) (موادی در خون که به‌اشتباه به بافت‌های خود بدن حمله می‌کنند) دارند در معرض خطر بیشتری برای تولد کودک مبتلا به انسداد قلبی مادرزادی هستند.
انسداد قلبی مادرزادی نوعی بیماری بالقوۀ تهدیدکنندۀ زندگی است. در این بیماری، قلب کودک زخمی میشود و خیلی آهسته‌تر می‌تپد.
اگر این پادتن مضر را دارید، قلب کودک درون رحم مرتب با اکوکاردیوگرام بررسی میشود. اکوکاردیوگرام آزمایشی است که از امواج صوتی برای ارزیابی قلب استفاده می‌کند.
بارداری و بیماری های خود ایمنی
به‌طورکلی اگر به بیماری های خود ایمنی مبتلا هستید و قصد بارداری دارید، باید به متخصصان این حوزه مراجعه کنید و از آنها مشورت بگیرید. اگر پزشک تشخیص دهد که شما سلامت لازم برای بارداری را دارید، توصیه‌های مهم در این زمینه را به شما خواهد دارد.
۱. رسیدن به بهبودی
معمولا روماتولوژیست‌ها به خانم‌های مبتلا به بیماری های خود ایمنی توصیه می‌کنند که ابتدا به شرایط بهبودی برسند؛ یعنی حداقل به‌مدت ۶ ماه قبل از بارداری علائم بیماری از بین برود یا بهبود یابد. زنانی که در روند بهبودی قرار دارند، معمولا کمتر در معرض عوارض بارداری و شعله‌ور شدن ناگهانی علائم هستند. پزشک می‌تواند با تجویز دارو و بررسی علائم، برای رسیدن به این هدف به شما کمک کند.
۲. بررسی داروها
داروهای خاصی که برای بیماری خود ایمنی تجویز میشود، در طول بارداری، باید در مقدار کمتری استفاده شود یا با داروهای ایمن‌تر جایگزین شود. به‌عنوان‌مثال، کورتیکواستروئیدها که نوعی داروی ضدالتهابی قوی هستند، باید طی بارداری در کمترین دُز ممکن تجویز شوند تا خطر فشار خون بالای پیش‌رونده، دیابت بارداری، پوکی استخوان، پارگی زودرس غشا (کیسۀ جنین) یا زایمان زودرس کاهش یابد. همچنین خطر مشکلات رشد جنین در رحم کم میشود. ممکن است روماتولوژیست برای جلوگیری از لخته‌شدن خون طی بارداری، داروی ضدانعقاد مثل آسپرین یا هپارین با وزن مولکولی پایین را تجویز کند. این داروها معمولا برای آن دسته از زنان مبتلا به بیماری های خود ایمنی تجویز میشود که آزمایش سندرم آنتی‌فسفولیپید‌شان مثبت است.
۳. ورزش‌کردن
ورزش می‌تواند خستگی را کاهش دهد و از سفتی مفاصل در زنان مبتلا به بیماری های خود ایمنی جلوگیری کند.
پزشک تشخیص می‌دهد که آیا ورزش برای بارداری شما مناسب است یا نه؛ سپس مناسب‌ترین ورزش‌های سبک متناسب با شرایط شما را پیشنهاد می‌دهد.
۴. دریافت مکمل‌های غذایی
فولیک اسید میزان نقص‌های تولد را کاهش می‌دهد؛ بنابراین پیشنهاد میشود خانم‌ها قبل و حین بارداری، روزانه و به‌مدت سه ماه، حداقل ۴۰۰ میکروگرم فولیک اسید بخورند.
۵. محدودکردن کافئین
کافئین می‌تواند جریان خون به جفت را کاهش دهد. جفت یک اندام موقت برای غذارسانی به کودک درون رحم است. این موضوع می‌تواند باعث پریشانی جنین شود که معمولا با تپش قلب غیرطبیعی کودک مشخص میشود. ممکن است پزشک به شما پیشنهاد دهد که مصرف کافئین را به کمتر از ۲۰۰ میلی‌گرم در روز کاهش دهید. میزان کافئین در یک فنجان بزرگ قهوه تقریبا ۳۴۰ گرم است.
۶. ترک‌کردن سیگار
سیگار کشیدن می‌تواند موجب نقص تولد شود و پره‌اکلامپسی، سقط جنین و زایمان زودرس را به همراه داشته باشد. بنابراین لازم است همۀ خانم‌ها قبل از اقدام به بارداری، سیگار کشیدن را ترک کنند.
اولین نفری باشید که نظر میدهید.